Anna-te-Drieën - Een voorstelling met drie figuren, drie generaties wordt in de christelijke iconografie een Anna-te-Drieën of Annatrits genoemd. Grootmoeder, moeder en kind....
Gaat het wel om Anna, wie is Anna eigenlijk?
welkom in het atelier voor bewustwording
Anna-te-Drieën - Een voorstelling met drie figuren, drie generaties wordt in de christelijke iconografie een Anna-te-Drieën of Annatrits genoemd. Grootmoeder, moeder en kind....
Gaat het wel om Anna, wie is Anna eigenlijk?
“Een niet begrepen droom is als een ongeopende brief aan jezelf” de Talmoed - Dromen kloppen zo bij ons aan, opdat we ons bewustzijn kunnen vergroten.
Met regelmaat hoor ik verhalen waarin verteld wordt dat het op reis gaan bedoeld is om herinneringen te maken. Herinneringen maak je niet. Herinneringen heb je, ze wonen in je verleden en dus in je binnenwereld die je kijk op de wereld, je ervaringen beïnvloed.
Waar het waakbewustzijn zich naar buiten richt en naar de toekomst, richt de herinnering zich tot de bron van het innerlijke leven.
Het schrijven van een levensverhaal is helend. Het is dan bij uitstek belangrijk te oefenen en te beginnen met een associatiefase. Zo zet je de inspiratiekraan open en komen er andere, nieuwe herinneringen boven.
Dante en Rembrandt - Het theater is al eeuwen oud. Het komt voort uit de religies van de vroegste samenlevingen en wordt gezien als één van de vroegste kunstvormen van de mensheid. In de hele geschiedenis zijn sporen te vinden van liederen en dansen ter ere van goden.
Van Rembrandt weten we wie zijn leermeester is, wie zijn leerlingen zijn. Ook is bekend met wie hij woonde, zijn vrouw en kinderen, zijn ouders en verdere familie. Wie is eigenlijk de agent van Rembrandt, is dat ook wie Rembrandt ontdekte?
Door het landschap dat een prachtig decor voor het verhaal vormt, kun je mee op reis in zijn voetsporen te treden in een stukje onbekend(er) Italië! Tussen steden, borghi, kastelen en groene valleien zindert de herinnering aan de grootste dichter die Italië ooit gekend heeft: Dante Alighieri.
Theater in de Oudheid waren in eerste instantie religieuze inwijdingsspelen. Denk aan het verhaal van Demeter en haar dochter, of aan Orpheus en Eurydice. Tragedie of komedie is de naam die wij geven aan het verloop van de handelingen. Je geraakt voelen, ervaren en een nieuwe stap zetten was het doel, anders dan in deze tijd waar het blijspel een andere betekenis heeft gekregen. Bij Dante de nieuwe benadering van het menselijke
Een fabel waar ik vaak op terugkom als ik nadenk over de manieren waarop we de wereld vertellen, is het verhaal van de olifant in de donkere kamer – In dit verhaal bevinden een aantal mensen zich in een donkere kamer, zich bewust van de aanwezigheid van een olifant – iets wat ze niet kunnen zien, maar toch kunnen voelen en proberen te begrijpen.
Speel het spel. Breng je werk in gevaar. Wees niet de hoofdpersoon. Zoek de confrontatie. Maar doe het onopzettelijk. Vermijd bijbedoelingen. Verzwijg niet. Wees week en sterk. Wees slim, steek je nek uit en veracht de overwinning.
Kijk niet toe, bewijs niets, maar blijf met alle tegenwoordigheid van geest
open voor tekens. Laat je ogen zien, laat anderen erin kijken. Zorg voor ruimte en beschouw ieder in zijn eigen perspectief. Beslis alleen met hartstocht. Misluk rustig.
Neem vooral de tijd en bewandel zijpaden. Laat je afleiden. Neem om het zo te zeggen vakantie. Houd je niet doof voor geen boom, voor geen water. Trek je terug in jezelf als je daar zin in hebt en gun je de zon. Vergeet de mensen in je naaste omgeving, verstevig de banden met onbekenden, buig je over bijzaken, wijk uit naar de verlatenheid, vermoord het noodlotsdrama, veracht het ongeluk, analyseer het conflict. Neem je eigen kleur aan tot je in je gelijk staat en het ruisen van de bladeren zoet wordt. Loop stilzwijgend langs de dorpen. Ik volg je.
In de volksmond worden de zonnewenden gezien als de langste en de kortste dag. Het Johannesfeest heeft allereerst te maken met het natuurritme. Heel het leven op de aarde, en dus ook heel de natuur wordt door dit ritme bepaald: de lente, zomer, herfst en winter worden mogelijk door dit ademritme van moeder aarde.
Elk rouwproces is ook een transformatieproces. De grote verwarring die ontstaan is en de verschillende opvattingen over dood en het sterven liggen diep is ons mens-zijn verankert. Onze dagelijkse taal is vaak niet toereikend om ingrijpende levenservaringen rond verlies en rouw onder woorden te brengen.