De Mughal-dynastie (1526–1858) behoorde tot de rijkste en langst regerende in India, en controleerde op zijn hoogtepunt grote delen van het Indiase subcontinent. De Mughal-keizers behoorden tot India's grootste beschermheren van kunst.
Tijdens de gouden eeuw van de Mughal-heerschappij (ongeveer 1526–1707) hadden de keizers een duidelijke interesse in naturalistische afbeeldingen van mensen, dieren en het milieu. Ze hadden de meest bekwame kunstenaars in dienst, die hovelingen en hun activiteiten documenteerden, evenals de inheemse flora en fauna van India. Geïnformeerd door het beschermheerschap van Mughal, ontstond er een nieuwe schilderstijl in illustraties gemaakt voor boeken en albums, die elementen van Perzische, Europese en inheemse Indiase tradities combineerden.
Naast werken op papier, gebruikten de decoratieve kunsten van het Mughal-hof een breed scala aan natuurlijke vormen in tapijten, textiel, sieraden en luxueus ingelegde decoratieve voorwerpen, en gebruikten ze kostbare materialen, variërend van edelstenen en parels tot zijde.
Shah Jahangir (regeerde van 1605 tot 1627) was een sterke beschermheer van de kunsten. De Mughal schilderijen zijn ontstaan uit de Perzische schilderijen.
Van Mughal-penselen tot Rembrandts pen
Op een gegeven moment in zijn latere leven verrichtte Rembrandt van Rijn de meest onconventionele artistieke daad uit zijn carrière. Hij nam de tijd om zo'n vijfentwintig kopieën te maken van miniatuurschilderijen van kunstenaars uit de hele wereld, kunstenaars van wie hij de namen niet kende en die door geen enkele andere Europese meester waren bestudeerd. Dit deed hij gewetensvol en respectvol, op duur Aziatisch papier dat hij daarvoor en daarna nooit voor tekeningen gebruikte. Deze campagne was niet alleen voor Rembrandt buitengewoon. Het bleef uniek in de Europese artistieke praktijk gedurende de zeventiende eeuw en daarna.
Veel van Rembrandts schetsen van Mughal-portretten zijn dus op Aziatisch papier getekend, een beslissing die misschien niet alleen interesse toont in de beeldtaal van Mughal-kunst, maar ook in de technieken en materialen. Rembrandt handhaafde de klassieke Indiase portretvorm, maar droeg de technieken van zijn eigen traditie bij om het beeld een nieuwe diepte en beweging te geven.
We zien van een onbekende Indiase kunstenaar in kleur wat Rembrandt met pen opnieuw weergaf. De kleur aquarel is gemonteerd op hout en te zien in Wenen, de vier mullahs gezeten onder een boom van Rembrandt dateert mogelijk uit 1656 of eerder en is te zien in Londen.
Wat motiveerde Rembrandt om Mughal-portretten te bestuderen?
Rembrandt was er niet op uit om een dosis oriëntaals in de westerse kunst of in zijn eigen kunst te injecteren. Hij diende de doelen van particuliere en prinselijke verzamelaars die Europese kunstenaars voorgingen bij het cultiveren van een voorliefde voor de kunst van vreemde culturen. De handel tussen de hoven van Mughal India en Nederland van eind 16e tot en met de 17e eeuw zorgde voor een vruchtbare uitwisseling van artistieke ideeën tussen de twee landen.
In de laatste fase van zijn carrière probeerde Rembrandt bijna elke categorie portretten uit en nam hij vaak afbeeldingen van fantasievolle kostuums op. Zijn getekende portretten daarentegen imiteren zorgvuldig de gelaatstrekken, kleding, sieraden, schoeisel, tulbanden en wapens van Mughal-heersers, en vormen na andere kunstwerken de grootste groep van zijn kopieën. Het zijn ook zijn enige overgebleven tekeningen gemaakt op duur Aziatisch papier, wat het belang ervan onderstreept. Rembrandt en de Indiase hofschilders die hem inspireerden, opereerden in totaal verschillende werelden.
Christian Rosenkreuz gaf de alchemie een andere betekenis. Als we de geschiedenis van de Zijderoute bekijken, die sinds de eerste eeuw voor Christus een belangrijke communicatieroute tussen China, India en het Midden-Oosten vormde ontdekken we dat deze juist gebaseerd was op het feit dat mensen openstonden voor alle stromingen en geloofsrichtingen. Deze vier stromen ontmoetten elkaar in Dhamar, mogelijk wilde Rembrandt zich laten inspireren op het vlak van de alchemie. Hier een link naar een artikel wat hier dieper op ingaat
https://dasgoetheanum.com/christian-rosenkreuz-im-orient/
Mughal Art
De interesse van Rembrandt ging uit naar wat hij kon leren dat nieuw en vreemd was uit het werk van Mughal-kunstenaars, niet naar de echo's van zijn eigen artistieke traditie die in het Indiase werk naar voren kwamen.
Tegenwoordig zijn de tekeningen een herinnering aan de interculturele uitwisseling die werd versterkt door de maritieme handel van de Verenigde Oost-Indische Compagnie met Azië. Interessant is dat Rembrandts tekeningen ons ook een interessant perspectief bieden op de stroom van ideeën tussen Oost en West.
© Joke
Wil je verder lezen, kopieer de link:
De volledige versie van een essay Rembrandt's Orient: West Meets East in Dutch Art of the Seventeenth Century met afbeeldingen. De moeite waard om dit prachtige essay te lezen en daar de tijd voor de nemen.
http://www.garyschwartzarthistorian.nl/convention-and-uniqueness-in-rembrandts-response-to-the-east/#more-3297 © Gary Schwartz 2020. Gepubliceerd op de Schwartzlist 31 oktober 2020.
https://rsarchive.org/Lectures/19161128p01.html
https://oudholland.rkd.nl/index.php/reviews/56-review-essay-rembrandt-and-indiahttps://culturalpropertynews.org/a-forgotten-connection-rembrandt-and-the-art-of-mughal-india/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten