De belangrijkste grondlegster zag de ontwikkeling van de menselijke levensloop vanuit het trapmodel vergelijkbaar met de opbouw van een klassiek toneelstuk. Vanaf 2024 wordt jaarlijks de Charlotte Bühler Teaching Award voor interdisciplinair lesgeven uitgereikt aan de afdeling Ontwikkelings- en Onderwijspsychologie van de Universiteit van Wenen (Faculteit Psychologie).
Charlotte Bühler zag de opbouw van een klassiek toneelstuk zo:
Het start met de voorstelling, de personages, de tijd en de (woon) plaats waar alles begint. Het begin van de actie met al haar dramatische gegevens leidt tot een hoogtepunt, de spanning stijgt en komt tot een climax. Bij de ommekeer volgt de anticlimax die altijd gepaard gaat met omverwachte wendingen en laat je realiseren dat je echt moet reageren op een nieuwe manier. Bij de ontknoping zien we de oplossing van de gegevenheden die het einde inluidt.
Het trapmodel is zo bezien ook een fasen model van kinderjaren, volwassen worden (in drie fasen) tot aan de ouderdom waarbij het leven je verandert door middel van rijpingswetten of liever gezegd wetmatigheden zoals gezegd volgens de opbouw van een klassiek toneelstuk. Een opkomende boog die vervolgens in de middelste stadia van het leven begint af te vlakken - het opstijgen, afvlakken en afdalen - draait alles in het leven rond het verwezenlijken van een levensdoel.
Charlotte Bühler (1893-1974) staat in de humanistische traditie, zij is geboren als Charlotte Malachowski op 20 december 1893 in Berlijn, Duitsland, als eerste kind van twee, van Walter en Rose Malachowski. Charlotte Malachowski kwam uit een intellectuele Berlijnse familie van architecten. In 1916, midden in de oorlog, trouwde ze met haar universitair docent, Karl Bühler, een logopedist die 14 jaar ouder was dan zij. Ingeborg werd geboren in 1917 en Rolf in 1919, en werden verzorgd door een gouvernante terwijl de ouders zich wijdden aan onderzoek. Ze behaalde haar bachelordiploma aan de Universiteit van Berlijn. Voor haar vervolgopleiding studeerde ze aan de Universiteit van München, waar ze Karl Buhler ontmoette. De twee trouwden in 1916 en ze studeerde in 1918 summa cum laude af met een doctorstitel. Buhler en haar man verhuisden vervolgens naar Dresden, waar ze les gingen geven aan de Technische Universiteit van Dresden.
In 1938 werden de beroemde Bühlers, net als zovelen, vluchtelingen vanwege Charlottes Joodse afkomst. Ze emigreerden via Oslo en Londen naar de VS, waar Charlotte, impulsen en stromingen van de Amerikaanse psychologie absorberend, wetenschappelijk en ook therapeutisch bleef werken. In het laatste decennium van haar leven (haar man stierf in 1963) ontwikkelde Bühler de humanistische psychologie met andere vooraanstaande psychologen zoals Abraham Maslow, Carl Rogers en Victor Frankl. In 1972 werd ze ziek en keerde terug naar haar kinderen in Stuttgart, waar ze in 1974 overleed. Charlotte Bühler is een van de belangrijkste psychologen van de twintigste eeuw. Haar werken zijn in vele talen vertaald.
De vraag 'waar gaat het menselijk leven over' gaf zij vorm door de oefening het dagboek als data te gebruiken en zo leerde zij doorheen al haar gesprekken en contacten dat het eigenlijk vooral gaat over de vraag: 'wat is mijn doel in het leven'? Dit gaf haar de indruk dat ook de adolescentie en ouderdom als ontwikkelingsfasen van het leven beschouwd mag worden. Haar tests worden nog steeds gebruikt.
De kernprincipes van de humanistische psychologie zijn:
- Het menselijk bestaan speelt zich af in een unieke menselijke context, maar ook in een grotere kosmische ecologie.
- Mensen hebben een vrije wil, en die brengt verantwoordelijkheid met zich mee.
- Mensen zijn zowel zelfbewust als zich bewust van dit bewustzijn. Dit is een belangrijk kenmerk van bewustzijn.
- Mensen hebben intenties en doelen en zijn zich ervan bewust dat ze toekomstige gebeurtenissen kunnen veranderen. Creativiteit en de zoektocht naar betekenis en waarde spelen een sleutelrol in het menselijk leven.
- Mensen zijn meer dan de som der delen; humanistische psychologie leert dat alles kan verbonden worden met al het andere. Dit is een filosofische uitspraak.
De methode die gebruikt wordt is de dialoogvorm als middel om een venster naar het innerlijke zelf te openen bezien vanuit de 5 levensfasen om te komen tot een leitmotiv. Het leidmotief is gericht op de keuzes die gemaakt worden in behoeften, door aanpassing, innerlijke ordening, het geweten en de creatieve expansie. Deze 5 zag zij als dominante krachten doorheen de 5 fasen.
De polariteit vitaliteit en mentaliteit brengt zij in kaart met hulp van de 'motivatieloop' die biologisch in relatie staat tot opbouw, evenwicht en afbraak tot de dood de definitieve balans opmaakt. Het IK dat zich al vanaf het tweede levensjaar zich bewust inzet de eigen doelstellingen door te zetten, soms dwars tegen de omgeving in, is nodig om de gewetensfunctie te ontwikkelen.
Het kind is dan een kleine kunstenaar, die in elke ontmoeting in staat is het kunnen tot kunst om te vormen met de ingrediënten waarmee het handelt, zoals in het gesprek, in de taal, het woord en de opdrachten (tegenwoordig spreken we van lessen) die zich voordoen. Het kunstzinnige komt dus vooral ná de peuter pubertijd tot uiting bij het opgroeiende kind.
Binnen de drie(een) heid van lichaam, psyche en geest ziet ook zij dat de psyche zich staan voor een voortdurende constellatie waarin het denken, voelen en willen tot een geslaagde realisatie van levenswaarden leidt.
Het bewaren van de innerlijke ordening als menselijke bron van bestaan is nauw verbonden met het ‘geweten' of zoals we tegenwoordig spreken over het innerlijk weten, de verinnerlijkte gedragsregels. De ordehandhaving die volgens Buhler het kernzelf van een gezond mensenkind integreert met hulp van de vier basisneigingen tot een uniek patroon dat erop gericht is gecoördineerde actie te ondernemen en het persoonlijke potentieel te benutten.
Elk leven heeft een hoofdintentie: het leidmotief
Begin jaren 70 ging Buhler vanwege haar slechte gezondheid terug naar Duitsland om dichter bij haar zoon te zijn. Nadat ze veel had bijgedragen aan de humanistische beweging en baanbrekend onderzoek had geleid naar de psychologie van de levensloopontwikkeling, overleed Charlotte M. Buhler op 3 februari 1974 in Stuttgart, West-Duitsland, op tachtigjarige leeftijd.
verder lezen:
https://www.charlotte-buehler-institut.at/wp-content/uploads/2017/08/Poster-B%C3%BChler_final.pdf
© www.fluisteralsjeblieft.nl gepubliceerd op Klankbord
Geen opmerkingen:
Een reactie posten