Nigrum Pullum lag langs de zuidoever van de rivier de Rijn. De naam Nigrum Pullum zou verwijzen naar de zwart gekleurde veenbodem of het zwarte water van het veenriviertje de Meije, die men hier aantrof. Nigrum Pullum had een bezetting van ongeveer driehonderd man. Bij het fort lag een klein dorp met een bescheiden badhuis en een tempeltje. Aan de Rijnoever bouwde men een kade.
© Joke
De rivier is een man.
Die neemt je in zijn armen als je erin springt,
die wiegt je.
Een uitspraak van Katja Riechenstein, zij woont in Bazel waar de Rijn een levensader is. Haar verhaal kun je lezen in de biografie van de Rijn. Grappig is dat haar moeder geboren is in Stein am Rhein.
Verhalen uit de loop van de Rijn
Het water komt van de bergen, maar stroomt naar zee; de rivier is niet alleen zijn bedding. De rivier is het hele stroomgebied. De Rijn, met de zijrivieren die van de Alpen tot Noordzee erin afwateren als b.v. de bergstroompjes uit Oostenrijk en Liechtenstein, de modderige bosbeek uit het Zwarte Woud, het sproeiwater op de wijngaarden van de Elzas, de gesmolten sneeuw van het Fichtrgebergte tegen de grens met Tjechie, het regenwater dat van de daken van Nancy het riool in gorgelt, de druppels van de heilige bron in de crypte van Echternach die, hoe heftig ook, uiteindelijk via de Sauer en de Moezel toch afvloeien naar de Rijn en samen met de motregen neerdaalt op de Maas die vlak voor de zee samenkomt met de Rijn. De Rijn is een grenzeloze rivier en blijkt toch in de geschiedenis een grensrivier te zijn geweest.
Godinnen en het moederarchetype wordt prachtig beschreven in het boek De held en het moederarchetype door C.G. Jung verzameld werk deel 8
Ik citeer: De moederlijke betekenis van het symbool 'water' is het meest voorkomende in de mythologie. De zee, als symbool van het ontstaan schept leven. Water als bron van leven of de bronnymf of nog korter de bron kennen we ook in sprookjes. Levenswater of de rivier van het leven, helder als kristal, is de bron waaruit het levende verrijst zoals de zon uit het water opkomt en weer in de avond weer verzinkt.
Water kennen we in meerdere vormen, denk aan ijskristallen, wolken aan de horizon en bliksemende herauten die de komst van iets groters aankondigen of is het een diep gekreun van de ondergrond waardoor de vloedlijn zich terugtrekt van het land of juist uitgestrekt en langgerekt haar vloedgolven uitspreiden wil.
De riviermeermin heeft op verschillende plekken een standbeeld gekregen. De rivier geeft en neemt levens. Toch krijgt de rivier nooit de schuld, ook al kolkt het water woedend of in heftige beroering, versnelt ze zich, tolt, tuimelt de diepte in en welt er ook weer uit op. De meermin troost als Nehalennia onvermoeibaar, ook toont ze zich als wegwijzer als gids - een rivier is immers een weg, een verbinding met uitkijkpunten waar ook de nimf van de Loreley als een godin zag hoe de Rijn verandert van een gletsjerrivier naar regenrivier die hij drie miljoen jaar geleden was.
Zo bezien is Rhenus, de god van de Rijn, die meestal op dezelfde manier wordt afgebeeld als de vele andere riviergoden nl. een bebaarde man met open mond en golvende haren. De naam van god en rivier is afkomstig van de Proto-Indo-Europese wortel *rei-, ‘vloeien.’ De belevingswereld van de vroegere bewoners van het rivierengebied was vol mythen en religieuze betekenis. Ze aanbaden hun goden op een cultusplaats waar een altaarsteen aanwezig kon zijn. Zo doet Rhenus denken aan Neptunus die aan de zijde staat van de Matronae Renahenae, de matronen van de Rijn.
Rijn (rhenus) en Schelde (scaldis) hebben van oorsprong dezelfde betekenis: grensscheiding door een water: het was een grensrivier.
De betekenis van het woord grensrivier mag je vooral betrekken op de naam - een grensrivier die stroomde door de streek van de taalgrens. De rivier droeg verschillende namen, afhankelijk van de taal die men sprak of waarin men schreef.
De Monden van de Renus spreken verschillende talen over water waarvan je de overkant kunt zien. Zo bezien is ook Kent in Engeland verbonden met Rhenis en de Donaunimf met haar vissenonderlijf. Rhenus, vaak omkranst door druivenbladeren drinkt er een wijntje bij.....
Huub Stapel in de serie over de Rijn en nu over de Schelden zet de verhalen in het licht en wandelt door het landschap per voet of reist met een boot. Hij leert ons dat de Rijn sinds 1817 bij Spijk ons land binnenstroomt en zachtjes kabbelt over de bedding op weg naar de Noordzee om bij de Kwade Hoek op de Kop van Goeree samen met de Maas de zee in te duiken.
Rivieren veranderen en worden soms door mensenhanden in hun loop verlegd, toch blijft zij ook dezelfde in wisselende vorm en stroomt naar nieuwe kusten die nu nog geen naam hebben. Verhalen strekken zich uit over miljarden jaren en mondeling doorverteld door oeverbewoners, aangereikt door geologische informatie aangevuld met tijdloze kennis en zwemmende beestjes.
Ook Nehalennia kwam boven... en wordt herinnert in de Rijn-Schelde Delta....Al in de Griekse wereld werden zo natuurgoden met water verbonden, ook Jupiter, Neptunus en Hercules. Ook in Nederland en Duitsland en België (de Keltische en Germaanse stammen) schonken reizigers geschenken aan de rivier. In deze traditie is het mogelijk dat Nehalennia de godin van de Menapii was en verbonden et het gebied van de Schelde monding oftewel de Rijndelta.
De meeste stenen werden in stukken (uit zee) teruggevonden. Dankzij flink puzzelwerk weten we nu toch nog hoe ze eruit hebben gezien. Het boek ‘Steenrijk Domburg’ vertelt het verhaal van de stenen sinds ze gevonden zijn.
Het economisch belang van de Rijndelta als kruispunt van allerlei handelsroutes is al eeuwen groot. Al in de vroege Middeleeuwen bloeide Dorestad als handelsplaats dankzij de ligging op het kruispunt van twee belangrijke handelsroutes over water. De noord-zuid route was via Dorestad een verbinding via de Kromme Rijn - De tweede handelsroute liep langs de Lek naar de kust en vormde een verbinding tussen het Rijnland en Engeland. Ook kon men via deze verbinding de Schelde bereiken.
De hartenklop van de natuur vertelt dat de Rijn er altijd zal zijn en nooit dood zal gaan.
Tenslotte
Het verhaal over de eeuwenoude legende 'Maagd van de Lorelei' vertelt over waternimfen en de sirenen van de Griekse mythen - https://www.binnenvaartkennis.nl/wp-content/uploads/2019/02/De-maagd-van-de-Lorelei-1.pdf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten