Nu de mensheid door een periode van transitie gaat, is het belangrijk dat Maria's leer wordt teruggegeven. De planetaire omstandigheden zijn nu heel anders dan toen. De tijd is nu wel rijp
Je voelt de energie van de Geest; in de energie van de Geest is alles mogelijk en dan is er geen wonderbaarlijke gebeurtenis nodig om je te laten zien dat wat gezegd is, waar is.
De kernvraag is waar de autoriteit ligt: buiten jezelf of binnen in jezelf?
De oudst bekende mysteriecultus is die van Eleusis in de 7e eeuw v.Chr.. De mythe telt drie cycli, de boven, de midden en de onderwereld en toont zo het kosmologische wereldbeeld. De Eleusinische Mysteriën kent gelijkaardige riten in Egypte, Kreta, Anatolië en Thracië waarvan de wortels reiken naar een veel ouder neolitisch verleden, een verandering van tijdperk naar een landbouw bestaan.
De rites van Demeter - en dus ook de mysteriën - volgen de natuurlijke cycli van geboorte, groei, dood en wedergeboorte - Ook de Romeinen kenden hun mysteriën van Mithras (opvallend met veel elementen die overeenkomen met het christendom).
Het Griekse inclusieve denken is een van de wortels van onze cultuur
“Ik ben Demeter, hooggeëerd,de grootste bron van rijkdom
en vreugde voor de
onsterfelijken en de
stervelingen. Welnu, laat heel
het volk mij een grote tempel
bouwen met vooraan een
altaar, aan de voet van de
hoog ommuurde stad, waar
de heuvel boven de
Callichorosbron uitspringt.
De offerriten zal ik zelf
bepalen, zodat jullie, door ze
vroom te vieren, later mijn
gunst kunnen terugwinnen.”
Eleusinische mysteriën
Eleuseos betekent ‘de komst’, en het woord Eleusinisch verwijst dus naar een spirituele geboorte. De centrale figuur van het feest in Eleusis was de godin Demeter; haar naam is in onze tijd verbonden met een biologische dynamisch keurmerk. In het oude Griekenland waren de Eleusinische mysteriën het meest bekend. Vermoedelijk ligt de oorsprong van deze mysteriën al rond 1400 v. Chr. Het is dan ook best bijzonder dat wij vandaag de dag nog steeds de mythe van Persephone, die vermoedelijk werd uitgebeeld als inwijdingsspel kennen. Vaak werd die inwijdingsweg gespeeld in die mysteriën als de weg langs de planeten.
In feite is de tegenwoordige zoektocht naar het zelf ook een inwijdingsweg waardoor het onbewuste steeds meer bewust wordt. In het Oosten noemt men dat de ‘zelfrealisatie’; Jung noemt dat de ‘individuatie’. Je kunt het ook ‘zelfverwerkelijking’ noemen. Daarbij gaat het om ‘worden wie je bent’, want je was je nog niet helemaal van jezelf bewust, omdat er nog een stuk duister in je zat waar je nog niet bij kon komen.
Als je op zoek gaat naar het verhaal van Demeter, verbonden met die Eleusinische mysteriën, kun je veel verschillende versies vinden.
Een korte samenvatting om je geheugen op te frissen: Demeter woonde op de Olympus. Zij was de dochter van Rhea en Chronos, zuster van Zeus de oppergod en van Hades, de heerser van de onderwereld. Demeter werd vereerd als de godin van landbouw, de vruchten en het graan. Van Zeus, haar broeder, had zij een dochter die Persephone heette. Hades wilde Persephone als vrouw en Zeus hield hem niet tegen. Hades ontvoerde Persephone, zo gaat het verhaal, terwijl zij een narcis bekeek en bloemen plukte. Hij nam haar mee naar de onderwereld. Demeter, de moeder, zocht de hele wereld in vertwijfeling af, maar kon haar dochter niet vinden. Zeus hoorde van deze zoektocht en het grote verdriet en besloot dat Persephone Hades mocht verlaten, mits zij geen van de zeven pitten had gegeten van de granaatappelboom die in de onderwereld was geplant. Aangezien dat al was gebeurd en zij er zeven had ingeslikt, werd gezocht naar een compromis. Persephone mocht de ene helft van het jaar bij haar moeder zijn en bracht de andere helft van het jaar door in de onderwereld bij Hades. Met haar vertrek zette op aarde de herfst in, terwijl bij haar terugkeer barstte de lente los.
Dit inwijdingsspel van de Kleine Mysteriën (Kleine mysteriën: “imitatie van het verhaal van Dionysos”) werd in februari voor de kandidaten opgevoerd als zaai feest, zoals in de herfst de Grote Mysteriën in het licht van de oogstfeesten stond.
De granaatappel en de zeven pitten verwijzen volgens mij naar Planetaire stadia, de zeven tijdvakken. Moeder Aarde gaat door zeven tijdperken heen:
Het Griekse inclusieve denken is een van de wortels van onze Europese cultuur.
Als we het beeld, dat we hebben, gaan onderzoeken, komen we meer over onszelf te weten. Dat was ook een fase in het inwijdingsproces van die mysteriegodsdiensten die in mijn optiek de opmaat vormen voor het theater. Bewegen tot theaterkunst met de Mirre-moeder een symboolelement wat via de Oosters-orthodoxe traditie en staat voor een ritueel dat in de eerste tempel door de representante van de Vrouwe werd uitgevoerd. Van tempel naar theater is de stap die de mensheid gedurende eeuwenlange rituelen heeft voortgezet.
Het theater is al eeuwen oud. Het komt voort uit de religies van de vroegste samenlevingen en wordt gezien als één van de vroegste kunstvormen van de mensheid. In de hele geschiedenis zijn sporen te vinden van liederen en dansen ter ere van goden.
De oorsprong van het westerse theater komt voort uit het oude Griekenland. De eerste toneelstukken bestonden steeds uit vijftig koorleden met in het midden het altaar van Dionysus. Het theater ontwikkelde zich verder in Italië. Het commedia dell'arte ontstaan in de 16e eeuw was van grote invloed geweest op de ontwikkeling van het theater.
Ook Rembrandt kende het theater, het straattheater was zijn oefengebied voor het tekenen en al eerder schreef ik over het anatomisch theater en de Tulp, nog in zijn Leidse jaren.
In het voorjaar van 2024 organiseert Museum Rembrandthuis de tentoonstelling Regie: Rembrandt. De tentoonstelling laat zien dat Rembrandts kunst en het theater in de stad Amsterdam nauw met elkaar verbonden zijn. Het is de eerste tentoonstelling die Rembrandt als regisseur in de spotlight zet. Er is ook een boek, met dezelfde titel, waarin duidelijk wordt hoe 17de-eeuwse schilders en theatermakers elkaar inspireerden.
© Joke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten