Het geheim van een mensenleven

 In de volksmond worden de zonnewenden gezien als de langste en de kortste dag. Het Johannesfeest heeft allereerst te maken met het natuurritme. Heel het leven op de aarde, en dus ook heel de natuur wordt door dit ritme bepaald: de lente, zomer, herfst en winter worden mogelijk door dit ademritme van moeder aarde.

De inademing van de aarde begint bij de zomerzonnewende op 21 juni. Direct daarna valt het Johannesfeest op 24 juni.  Het Midzomerfeest, drie dagen na de Zonnewende is de dag waarop de geboorte van de Johannes de Doper wordt herdacht. Het Johannesfeest of Sint Jansfeest valt op 24 juni: de geboortedag van Johannes de Doper. 

Dat proces – en daarmee de inademing – duurt tot aan de winterzonnewende op 21 december.. Ofwel tot aan het Kerstfeest dat direct daarna op 25 december gevierd wordt. De dagen dat wij de geboorte van het Lichtkind vieren met Kerst 

Het mysterie van Johannes de Doper houdt veel mensen bezig. Al heel lang. Zo zijn er veel kunstenaars die iets van dit mysterie in de verf zetten. Zoek maar eens op en vergeet niet naar Colmar te kijken. Matthias Grünewald zet beide Johannessen in de zijluiken van dit schilderij. 

                           Johannes de Doper (rechts) is afgebeeld en Johannes de Evangelist (links)

De twee Johannessen staan symbool voor de twee wijsheid stromingen die op aarde ontstonden door toedoen van Kaïn en Abel, de zoons van Adam en Eva.

We zien Johannes de Doper. Hij wijst en houdt in zijn andere hand een boek. Het lam aan zijn voeten draagt een kruis en de rode mantel wordt bij elkaar gehouden door een soort Isisknoop, maar dan niet om de middel geknoopt maar aan de zijkant. 

Schilders uit die oude tijden hebben dan ook geen gelijkende afbeelding willen maken van Johannes, maar de geheimen tot uitdrukking willen brengen die met hem verbonden zijn.

 

Johannes de Doper wordt vaak omschreven als een wegbereider, in Oosterse tradities als 'voorloper' in het ritme van de jaarfeesten vieren we dit op 24 juni (Sint Jan) en 24 december (kerstavond). 

Het (zonnewenden) markeert ook de grote overgang die we in ons eigen leven terug kunnen vinden: het keerpunt in het midden van het leven dat vaak wordt aangeduid als de midlifecrisis.

De sacrale dans die hierbij een plek krijgt is ook te zingen. 

Heb je wel gehoord van de zeven de zeven, heb je wel gehoord van de zevensprong? 

Johannes de Doper is een reïncarnatie van Elia. 

Idon en Rinske Dugger schreven een artikel wat ik in dit licht hier even zet, ook om zelf over verder te mijmeren. Je leest zoveel over Johannes de Doper en het Midzomerfeest en eigenlijk maar weinig over het onthoofd worden of zoals hier over een duiding naar andere stromingen die iets leren over de kerstening.  

Let op de twee 'kinderen' aan de voeten van degene die gedoopt wordt! 

In de middeleeuwen en ook in de eeuwen daarvoor ontstonden ten tijde van de Kelten in het gebied van de Angelsaksen in Groot-Brittannië gedichten en legenden over een figuur die Koning Arthur heette. Na de dood van zijn vader werd Arthur opgevoed door de druïde Merlijn, een magiër. In een van de legenden werd verteld dat, toen Arthur een jongeling was, er jaarlijks drie dagen na de Zonnewende op 24 juni gedurende de nacht een turbulent feest, het Midzomerfeest, werd gevierd. Tussen de jonge vrouwen en mannen verliep alles chaotisch…; de nacht werd dag, de jonge mensen gaven zich over aan de zonne-extase.

In de zonne-extase stijgt de vruchtbare helderheid op als dageraad: het oude ligt achter hen, het nieuwe leven ontstaat: de vrucht van de schoot van mens en dier én de vrucht van boom, struik en plant. De zomer is gekomen.

Vierentwintig juni was de geboortedag van Johannes de Doper, de dag waarop wij nu het Johannesfeest vieren. Johannes had familiebanden met Jezus van Nazareth. Maria, de moeder van Jezus, was een nicht van Elisabeth, zijn moeder.

In het evangelie van Johannes, de evangelist, Joh.1: 6 – 9, wordt in de proloog Johannes de Doper beschreven als: Er is een mens geworden, van God gezonden; zijn naam is Johannes. Deze kwam tot getuigenis om van het licht te getuigen, opdat zij allen door hem geloven zouden. Hij was niet het licht, maar hij was er om te getuigen van het licht. Want het waarachtige licht, dat ieder mens verlicht, wilde in de wereld komen.

Ook wordt in de proloog, Joh.1: 15 – 18, door Johannes de Doper met nadruk over Jezus Christus gezegd: Deze was het van wie ik zei: ná mij komt die vóór mij geweest is, want Hij bestond eerder dan ik. En uit zijn volheid hebben wij allen ontvangen genade na genade. Want de wet is door Mozes gegeven, de Genade en Waarheid zijn door Jezus Christus geworden.

Johannes doopte met water en Jezus Christus doopte met de Heilige Geest, het vuur.

Johannes zegt ook: Ik moet minderen, Hij, Jezus Christus moet groeien (meerderen). Het oude moet losgelaten worden, zodat het nieuwe kan ontstaan.

We zien dat het Midzomerfeest van de Kelten op 24 juni overeenkomt met de geboortedag van Johannes de Doper. Wanneer we kijken naar de Kelten in Ierland dan zien we dat zij het oorspronkelijke mysterie van de druïden, die innerlijk verbonden waren met de elementen en de elementaire wezens, loslaten en overgaan naar het christendom, het latere Esoterisch Christendom. Deze overgang kan ook herkend worden in de legenden van Koning Arthur: ‘De twaalf Ridders van de Tafelronde’ en vooral ook in ‘De legende van Parcival’.

Rudolf Steiner geeft een sleutel tot de kerstening van de Kelten. Hij vertelt dat in de Hybernische Mysteriën, de mysteriën van Ierland, de afdaling van de Christus werd beleefd nog voordat Hij in Jezus van Nazareth werd geboren. Men kon helderziend door de elementen heen waarnemen. Men zag op een gegeven ogenblik dat de zon door het goddelijke Zonnewezen verlaten werd en dat dit wezen afdaalde naar en tot de elementen. Dat konden de druïden herkennen; de regent van de zon is afgedaald naar de elementen; de elementen van water, lucht, aarde en vuur. De Ierse Heiligen hebben de taak van de druïden overgenomen: zij hebben deze helderziende gebeurtenis naar Europa overgebracht.

De Rooms-Katholieke kerk heeft zich hiertegen verzet en de zonnegodsdienst verdwijnt dan onder het juk van deze kerk. Rudolf Steiner zegt dat de Keltische volksgeest zich toen losmaakte van de druïdecultuur en deze de inspirerende geest ofwel de aartsengel werd van het Esoterisch Christendom. 

Hij werd losgemaakt van de volksaard en werd de leidende geest van een stroming die niet meer aan één taal of volk of ras verbonden is. 

Heb je vragen over dit blog of wil je begrijpen hoe dit geheim in je eigen leven doorwerkt kun je vanzelf contact met mij opnemen. Gebruik de knoppen onderaan dit artikel en ik neem dan contact met je op als je aangeeft waar we elkaar via de mail kunnen treffen. gr. Joke